شخصیت‌پردازی: یکی از بارزترین نقاط قوت«رها» شخصیت‌پردازی کاراکترها، بخصوص «توحید» است که به نوعی مبنا و تنه اصلی پیش‌برنده درام است که به خوبی در باید و نبایدها و اما و اگرهای علی و معلولی کار، از کنش و واکنش‌های برخوردار است.
لوکیشن و طراحی صحنه: انتخاب لوکیشن منطبق با طبقه اجتماعی هدف در فیلم «رها» از دیگر مزیت‌های این فیلم است که با طراحی صحنه و بهره‌گیری درست از ابزارهای مورد نیاز، فضایی مورد قبول را برای ترسیم ماجراهای خانواده «توحید» فراهم کرده است.
فیلمبرداری: دوربینِ مشاهده‌گرِ «رها» و نورپردازی برگرفته از اتمسفر داخل فیلم، نتیجه بصری قابل تاملی را حاصل کرده است و ترکیب‌بندی و استفاده صحیح از قابلیت‌های لنزها، فاصله‌ای هوشمندانه و به قاعده را میان سوژه‌ها و دوربین ایجاد کرده که در طول اثر کارکردی مثبت داشته است.
فضاسازی: چفت و بست عناصر تکنیکی و بافتِ ساختاری فیلمنامه در کنار دیالوگ‌ها، بازی‌ها، فیلمبرداری و صحنه و لباس و در هم تنیدنِ منطقی آنها برای مصور کردن جهان داستانی اثر، منجر به فضاسازیِ باورپذیر در مقاطع مختلف فیلم شده است.
شهاب حسینی: بی‌تردید شهاب حسینی با الگویی منشعب از اقتضاء نقش که شامل مجموعه‌ای از ملزوماتی چون لحن، ریتم، ویژگی‌های فیزیکی و در بعدی درونی‌تر نمودارِ احساسی-عاطفی است، پس از سال‌ها با «رها» حضوری قدرتمند در فجر چهل و سوم دارد.
سوژه بکر: در میان کلیشه‌های تکراری و نچسب سینمای برگرفته از جریان اجتماعی در دهه اخیر، «رها» با دستاویزی متفاوت و برگزیدن موقعیتی کمتر دیده شده از زندگی یک خانواده، به زاویه دیدی درست و مغایر با جریان غالبِ سینمای اجتماعی دست یافته است.